NEE ZEGGEN TEGEN DE KAPPER
Noppe, dit is geen stukje om jullie te overtuigen om nooit meer naar de kapper te gaan (hippie stylo). Haha, dat zou wat zijn. Nee, dit stukje gaat over de kapper en hun speciale gave om mij dingen aan te smeren, letterlijk en figuurlijk, in mijn haar. Naar de kapper gaan is namelijk een ding voor mij. Niet zozeer omdat ik bang ben dat mijn haar mislukt (oké ja, dat ook een beetje) maar vooral om het ‘nee’ zeggen. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ten eerste heb ik altijd het idee dat iedereen elkaar kent bij de kapper. Dan bedoel ik niet de collega’s (want ja die kennen elkaar inderdaad mag ik hopen), maar vooral de mensen die er zitten. Ik ga namelijk niet altijd naar dezelfde kapper, ik probeer altijd maar wat, maar zij wel. Ze kennen elkaar, ze kennen de kappers, ze kennen iedereen. Er worden grapjes gemaakt en de laatste updates over het leven van John en Chantal die drie deuren verderop wonen worden gedeeld, terwijl er rijkelijk met koffie wordt geschonken. Meanwhile, zit ik in een hoekje op een stoel met een random tijdschrift zoals de ‘Privé’ met de laatste updates over Wesley en Jolanthe, in plaats van buren John en Chantal, mijn wachttijd te doen.
Als ik dan aan de beurt ben en ik heb uitgelegd wat ik graag met mijn haar wil, begint het dilemma. Ga ik moeite doen om met deze kapper een gesprek aan te gaan of ga ik toch voor de ik-heb-geen-behoefte-aan-gesprekjes methode? Meestal besluit de kapper waar we voor gaan, want wanneer zij dingen begint te vragen dan moet ik natuurlijk wel antwoord geven wil ik niet als een compleet apatisch persoon overkomen (toch?). Soms heeft zij er ook geen zin en dan is het stil. Heel stil. Ik heb nogal moeite om dan te accepteren dat het stil mag zijn, zonder dat het awkward is. Dat je niet altijd hoeft te praten met iemand terwijl je die persoon niet kent (ik dacht altijd dat dat alleen voor vrienden gold, maar bij de kapper is die regel er dus ook).
Goed oke, maar DAN komt het punt dat de kapper doorheeft dat mijn haar écht een voedende olie nodig heeft. Ja, dat kost dan misschien wel €10 meer, maar het helpt echt. Dágen, nee wat zeg ik, wéken heb je er profijt van! En ja, ik heb vaker kappers in mijn leven bezocht en ik weet dat die dingen niet helpen. Ik heb van nature gewoon een beetje droog haar en als zo’n olie echt zou helpen, dan zou dat hét middel van het jaar zijn voor mij. In ieder geval, je zou denken dat ik netjes ‘Eh nee, doe maar niet’ zou antwoorden, maar dat gaat dus niet. Dat lukt niet. Op de een of andere manier is er een grote pressure aanwezig, een soort van ‘als je het niet doet ga ik vanaf nu je haar verprutsen’. En ik zeg dan ook altijd maar ‘ja’. En terwijl zij een of andere heilige olie met een druppel drakenbloed en engelenhaar in mijn haar sprietst, denk ik alleen maar ‘whyyy’.
Zouden er therapiegroepjes voor bestaan? Voor mensen die niet normaal kunnen handelen onder de kappersdruk? Ik zou in ieder geval de i d e a l e kandidaat zijn.
apr 20, 2015 @ 09:04:33
Zo herkenbaar. Er wordt altijd van alles aangesmeerd en 9 van de 10 keer gebruik je het product niet haha. Ik durf ook nooit zo goed nee te zeggen.. X
apr 20, 2015 @ 09:10:39
Haha leuk geschreven weer! Ik heb ook zo’n hekel aan kappers. Inderdaad al die gemaakte gesprekjes en al die mensen die elkaar kennen, bahbah. Ik twijfel zelf ook altijd enorm als ze vragen: “Joh, zal ik er even een crèmepje in doen? Kan je haar wel gebruiken! Anders kom ik er écht niet doorheen.” Meestal laat ik het ze dan doen – en serieus he, ik koop dan écht niks, ze gebruiken één pompje conditioner – en vind ik daarna een bedrag van €2,50 voor een hoopje conditioner terug op de rekening. Aarrrrgh. Iedere keer weer.
apr 20, 2015 @ 10:25:31
Haha, ja echt belachelijk he! Maar goed, je kan er ook niks meer van zeggen dan en dat wéten ze maar al te goed.
apr 20, 2015 @ 10:16:28
Ik ga naar een kapper die me niets aansmeert/waar alles bij de prijs in zit.
Maar het blijft iets waar ik van gruwel… Dat verplichte praatje (al is het soms wel gezellig) en verplicht stil zitten.
apr 20, 2015 @ 10:28:59
Haha heel herkenbaar! Hierom heb ik dus altijd een hekel aan kappers. Vreselijk die neppe praatjes om een gesprek gaande te houden terwijl het ons stiekem geen reet boeit hoe de ander leeft.
apr 20, 2015 @ 15:30:46
Zo herkenbaar! Ik ben heel lang naar een no-nonsense kapper geweest. Een belachelijke lage prijs voor een was- en knipbeurt (brushen kon je zelf doen als je dat wou), een sympathieke dame die vlotjes een gesprek kon leiden en je haar was leuk geknipt. Mijn droomkapper. Helaas zijn ze er niet meer. Boe. Dus nu is het terug naar de dure kappers, de olietjes, het brushen, alle toeters en bellen die ik écht wel kan missen. Soit. Ik stel mij dus ook kandidaat voor moest je ooit zo’n therapiegroepje beginnen.
apr 21, 2015 @ 11:56:48
Wauw, dat klinkt inderdaad als een droomkapper! Haha, mocht de groep er ooit komen dan ben je de eerste die het hoort 😉
apr 20, 2015 @ 16:55:43
“wil je deze creme nu proberen?” ik: uhm nou. “Oké, ik smeer het gelijk uit, dat is dan wel 5 euro extra”… Zei ik al ja? “Ow nee maar ik dacht dat je het wilde, nu kan het er niet meer uit he”. En bedankt! X Sophie
apr 20, 2015 @ 23:51:44
Haha, ik heb er ook een mega hekel aan als ze zo ‘geïnteresseerd’ vragen gaan stellen. Zo irritant! En ik geloof ook niet in al die cremétjes en zooi. Echt zonde van het geld… Gelukkig ben ik er al een paar jaar vanaf, want mijn moeder kan mijn haar knippen nu ik het op één lengte houd! Jeeeh
apr 21, 2015 @ 11:57:29
Haha, dat is eigenlijk de ideale oplossing! Iemand hebben die je gewoon heel goed kent, dan is het hele awkward-gesprekjes probleem ook meteen weer opgelost.
apr 21, 2015 @ 09:54:51
Haha ik heb echt een hekel aan naar de kapper gaan.. Ik laat alleen mijn puntjes knippen als het ECHT nodig is (lees: ik krijg m’n borstel niet meer door mijn haren)
apr 21, 2015 @ 19:24:52
Hahaha wat een hilarisch stukje en zooo herkenbaar! Deze voorbeelden vind ik dus een reden om zo min mogelijk naar de kapper te gaan. Die gesprekjes over werk, vakanties en vrije tijd: vreselijk haha.
apr 21, 2015 @ 19:34:59
Ik ben blij dat er hier nog mensen een hekel hebben aan de kapper. Yep, iedere keer wordt er obligatorisch gevraagd of ik een speciale verzorging nodig heb, waarop ik meestal simpelweg NEE, DANK U op antwoord. Klant is koning of niet.
apr 21, 2015 @ 21:46:42
Haha leuk om te lezen! Ik ben eigenlijk heel makkelijk in ‘nee’ zeggen.Vooral als je het doet met een lach erbij, neemt niemand je iets kwalijk hoor:-)
apr 21, 2015 @ 22:05:02
Haha, je schrijft echt heel erg leuk! Ik kan me overigens volledig vinden in je ervaringen, ik laat meestal ook een beetje over me heen lopen in datsoort situaties. Mocht je die therapiegroep dus ooit nog tegenkomen, danneh, dan weet je me te vinden (haha)! XXX
apr 22, 2015 @ 10:49:01
Aw wat lief, dankjewel!
apr 22, 2015 @ 16:49:06
Leuk stuk en bijzonder herkenbaar! Ik koop ook altijd shampootjes en spulletjes van de kapper. Die vervolgens in mijn kast blijven staan, omdat ik het te zonde vind om te gebruiken (zo duur, zonde als het op gaat, toch?!) Ik kan ook echt niet fatsoenlijk nee zeggen!
jun 29, 2016 @ 22:09:11
Omg wat hou ik toch van je blog! En het is zo herkenbaar, vooral de genante stiltes. Of waar ik ook problemen mee heb is het water, als ze vragen of het te warm of te koud is is er iets in mij dat altijd zegt dat het water goed is ook al is het meestal te koud.
jun 30, 2016 @ 15:22:23
Haha wat lief, dankjewel!